De Glénan-eilanden | rivierabretonne

De archipel van Glénan een juweel voor de kust van Finistère

Ongeveer vijftien kilometer voor de zuidkust van Finistère ontvouwt de archipel van Glénan zijn eilanden, eilandjes en riffen in het hart van een lagune met een tropische sfeer. Kristalhelder water, wit zand, oogverblindend licht… Deze pittoreske omgeving dankt haar schoonheid aan de heldere granieten zeebodem en de aanwezigheid van maerl, een kalkhoudend zeewier dat bijdraagt aan de zuiverheid van het water.

Maar de Glénan is meer dan een idyllisch plaatje. Het is een levend, kwetsbaar en fascinerend gebied, rijk aan geschiedenis en biodiversiteit.

Een reeks eilanden om te ontdekken

Er zijn ongeveer twintig hoofdeilanden, hoewel het exacte aantal varieert afhankelijk van getijden en definities. Tot de bekendste behoren Penfret, Saint-Nicolas, Le Loc’h, Drenec, Bananec, l’île aux Moutons en Cigogne.

Zeilen in de archipel vereist waakzaamheid: er zijn veel riffen en de passen zijn soms smal. De tombolo van Bananec, een dunne zandvlakte die Saint-Nicolas met Bananec verbindt, is een opmerkelijk fenomeen. La Chambre”, tussen Saint-Nicolas en Fort Cigogne, is een populaire ankerplaats vanwege de rust en de schoonheid.

Wist je dat?

We zeggen“les Glénan” in het meervoud voor de zeilschool, maar“l’archipel des Glénan” zonder een “s” voor de geografische locatie.

Een oude en bewogen geschiedenis

De Glénan-eilanden worden al sinds het neolithicum bewoond, zoals blijkt uit megalithische overblijfselen. In de Gallo-Romeinse tijd werden de rijkdommen van de zee al geëxploiteerd, met name voor de productie van een paarse kleurstof uit schelpdieren.

Door de eeuwen heen waren de eilanden het domein van piraten, visgronden en zelfs industriële centra, met in de 19e eeuw een sodafabriek op Le Loc’h. Fort Cigogne, gebouwd in 1756, was bedoeld om het gebied te beveiligen. De naam zou afkomstig zijn van seiz kogn, “zeven hoeken” in het Bretons, en verwijst naar de vorm van het rotsachtige voorgebergte.

Andere interessante anekdotes zijn de aankoop van de archipel door Nicolas Fouquet in 1658 en een plaatselijke legende over de aanwezigheid van een heks, Groac’h, op het eiland Loc’h.

Een paradijs… zonder vaste bewoners

Vandaag de dag woont er niemand het hele jaar door op de eilanden. Maar er is nog steeds leven!

De zeilschool Les Glénans, opgericht in 1947, leidt hier elke zomer generaties zeilers op.
Je kunt er ook kajakken op zee, duiken en vissen.
Kamperen en bivakkeren is echter verboden om de rust in het gebied te bewaren.

Unieke biodiversiteit

De archipel herbergt een uitzonderlijke flora en fauna, zowel op het land als op zee.

Op het eiland Saint-Nicolas groeit de narcis des Glénan, een kleine endemische bloem die beschermd wordt door een Nationaal Natuurreservaat.
Het is ook een mekka voor vogels: 140 soorten worden hier regelmatig gespot, waaronder de bijzonder kwetsbare plevier.
Onder water vind je zeegrasvelden, onderwaterduinen, kelpwouden en zelfs koraal! In deze omgevingen leven tot wel 500 diersoorten.
En als je geluk hebt, kun je zelfs een glimp opvangen van grijze zeehonden, dolfijnen en zelfs de reuzenhaai, een vreedzame reus die nationaal wordt bedreigd.

Een kwetsbare plek om te behouden

De ecosystemen van Glénan zijn gevoelig voor menselijke druk, zowel op zee (ankers, vervuiling, afval) als op het land (vertrapping, verstoring, oogst).

Er zijn beschermingsmaatregelen getroffen:

Natura 2000, geklasseerd gebied, Conservatoire du littoral, Espaces Naturels Sensibles, Réserve Naturelle Nationale, enz.
Het beheer wordt uitgevoerd door verschillende actoren: overheidsdiensten, verenigingen, lokale overheden (waaronder de Pays Fouesnantais gemeente), die zich allemaal inzetten voor duurzaam beheer.
Het eiland Saint-Nicolas is een openluchtlaboratorium, met bijvoorbeeld de productie van groene elektriciteit en de installatie van ecologische aanlegplaatsen. Er is zelfs een uitbreidingsproject van het natuurreservaat gelanceerd voor 2022, om ontvangst en bescherming beter op elkaar af te stemmen.